آدرس IP یا نشانی پروتکل اینترنت (Internet Protocol Address) یک شماره منحصربه‌فرد است که به هر دستگاهی که به اینترنت یا شبکه محلی متصل است، اختصاص داده می‌شود. آدرس IP برای شناسایی دستگاه‌های موجود در شبکه و برقراری ارتباط بین آنها استفاده می‌شود.
آدرس IP از چهار بخش تشکیل شده است که هر بخش از 0 تا 255 متغیر است. این چهار بخش با نقطه از هم جدا می‌شوند. به عنوان مثال، آدرس IP 192.168.1.1 از چهار بخش تشکیل شده است که عبارتند از 192، 168، 1 و 1.
آدرس IP دستگاه‌های موجود در شبکه را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد:
- آدرس IP خصوصی: این آدرس‌ها توسط سازمان‌ها و شرکت‌ها برای شبکه‌های داخلی خود استفاده می‌شوند. آدرس‌های IP خصوصی از 10.0.0.0 تا 192.168.255.255 متغیر هستند.
- آدرس IP عمومی: این آدرس‌ها توسط ISP (سرویس دهنده اینترنت) به دستگاه‌هایی که به اینترنت متصل می‌شوند، اختصاص داده می‌شوند. آدرس‌های IP عمومی از 224.0.0.0 تا 255.255.255.255 متغیر هستند.
آدرس IP نقش مهمی در عملکرد شبکه‌های کامپیوتری ایفا می‌کند. بدون آدرس IP، دستگاه‌های موجود در شبکه نمی‌توانند یکدیگر را شناسایی کنند و ارتباط برقرار کنند.
در اینجا برخی از کاربردهای آدرس IP آورده شده است:
- شناسایی دستگاه‌های موجود در شبکه: آدرس IP برای شناسایی دستگاه‌های موجود در شبکه استفاده می‌شود. این امر به برقراری ارتباط بین دستگاه‌ها کمک می‌کند.
- هدایت بسته‌های داده: آدرس IP برای هدایت بسته‌های داده در شبکه استفاده می‌شود. این امر به اطمینان از رسیدن بسته‌های داده به مقصد مورد نظر کمک می‌کند.
- امنیت شبکه: آدرس IP می‌تواند برای امنیت شبکه استفاده شود. به عنوان مثال، می‌توان از آدرس IP برای ایجاد فایروال استفاده کرد.
آدرس IP یک شناسه منحصربه‌فرد برای هر دستگاهی است که به اینترنت یا شبکه محلی متصل است. این امر به برقراری ارتباط بین دستگاه‌ها و عملکرد صحیح شبکه کمک می‌کند.
کاربردهای آدرس IP
آدرس IP نقش مهمی در عملکرد شبکه‌های کامپیوتری ایفا می‌کند. بدون آدرس IP، دستگاه‌های موجود در شبکه نمی‌توانند یکدیگر را شناسایی کنند و ارتباط برقرار کنند.
در اینجا توضیحات بیشتری در مورد کاربردهای آدرس IP آورده شده است:
شناسایی دستگاه‌های موجود در شبکه
همانطور که گفته شد، آدرس IP برای شناسایی دستگاه‌های موجود در شبکه استفاده می‌شود. این امر به برقراری ارتباط بین دستگاه‌ها کمک می‌کند.
برای مثال، فرض کنید دو دستگاه به نام‌های «کامپیوتر A» و «کامپیوتر B» به یک شبکه محلی متصل هستند. کامپیوتر A می‌خواهد یک فایل را به کامپیوتر B ارسال کند. برای انجام این کار، کامپیوتر A باید آدرس IP کامپیوتر B را داشته باشد.
کامپیوتر A آدرس IP کامپیوتر B را از یک جدول مسیریابی دریافت می‌کند. این جدول مسیریابی یک پایگاه داده حاوی آدرس‌های IP دستگاه‌های موجود در شبکه است.
با داشتن آدرس IP کامپیوتر B، کامپیوتر A می‌تواند بسته داده‌ای حاوی فایل را به کامپیوتر B ارسال کند.
هدایت بسته‌های داده
آدرس IP همچنین برای هدایت بسته‌های داده در شبکه استفاده می‌شود. این امر به اطمینان از رسیدن بسته‌های داده به مقصد مورد نظر کمک می‌کند.
برای مثال، فرض کنید یک بسته داده از یک کامپیوتر در ایران به یک کامپیوتر در آمریکا ارسال می‌شود. این بسته داده باید از طریق چندین شبکه مختلف عبور کند تا به مقصد خود برسد.
هر شبکه دارای یک روتر است که وظیفه هدایت بسته‌های داده را بر عهده دارد. روتر با استفاده از آدرس IP بسته داده، آن را به شبکه بعدی ارسال می‌کند.
این فرآیند تا زمانی که بسته داده به مقصد خود برسد، ادامه می‌یابد.
امنیت شبکه
آدرس IP می‌تواند برای امنیت شبکه استفاده شود. به عنوان مثال، می‌توان از آدرس IP برای ایجاد فایروال استفاده کرد.
فایروال یک برنامه نرم‌افزاری یا سخت‌افزاری است که از شبکه در برابر دسترسی‌های غیرمجاز محافظت می‌کند. فایروال می‌تواند با استفاده از آدرس IP، دسترسی دستگاه‌های خارجی را به شبکه محدود کند.
برای مثال، یک سازمان ممکن است بخواهد دسترسی دستگاه‌های خارجی به شبکه خود را فقط به دستگاه‌هایی که دارای آدرس IP خاصی هستند، محدود کند.
در این صورت، سازمان می‌تواند فایروال خود را پیکربندی کند تا فقط دستگاه‌هایی که دارای آدرس IP خاص هستند، به شبکه دسترسی داشته باشند.
سایر کاربردهای آدرس IP
آدرس IP کاربردهای دیگری نیز دارد. به عنوان مثال، می‌توان از آدرس IP برای موارد زیر استفاده کرد:
- محاسبه هزینه‌های اینترنت: ISPها (سرویس دهنده‌های اینترنت) از آدرس IP برای محاسبه هزینه‌های اینترنت استفاده می‌کنند.
- ردیابی کاربران: آدرس IP می‌تواند برای ردیابی کاربران در اینترنت استفاده شود.
- مدیریت شبکه: آدرس IP می‌تواند برای مدیریت شبکه استفاده شود. به عنوان مثال، می‌توان از آدرس IP برای نظارت بر فعالیت‌های شبکه استفاده کرد.
