پورت گیگابیتی SFP سوئیچ چیست؟

پورت های کوچک قابل اتصال یا SFP(Small form-factor pluggable) را می توان در طیف وسیعی از شبکه و دستگاه های ذخیره سازی مانند سوئیچ ها، سرورها و روترها یافت. سوئیچ های گیگابیتی معمولا دارای بیش از یک پورت SFP هستند. بنابراین پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی چیست؟ تفاوت بین پورت های RJ45 و SFP چیست؟ این پست تمام آنچه را که باید در مورد پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی بدانید را توضیح می دهد.

پورت SFP در سوئیچ گیگابیتی چیست؟

پورت SFP روی یک سوئیچ گیگابیتی، درگاهی است که برای استفاده با کانکتورهای کوچک قابل اتصال (SFP) برای فعال کردن انتقال داده طراحی شده است. سرعت بالا و همچنین فشردگی فیزیکی را ارائه می دهد. پورت SFP لینک های نوری یا مسی را روی یک سوئیچ گیگابیتی از طریق درج ماژول های SFP مربوطه (فیبر SFP یا SFP مس) فعال می کند.
تنها تفاوت بین پورت نوری و پیوند پورت الکتریکی در لایه فیزیکی (رسانه) نهفته است. این بدان معنی است که یک پورت SFP می تواند یک ماژول SFP را با یک پورت نوری یا یک پورت الکتریکی در خود جای دهد. بنابراین، کابل های فیبر یا مسی برای تحقق انتقال داده ها مورد نیاز است.

هنگامی که یک ماژول SFP در یک سوئیچ گیگابیتی با پورت های الکتریکی قرار می گیرد، باید از کابل های شبکه مانند کابل های Cat5e/Cat6/Cat7 برای انتقال داده استفاده شود. با این حال، هنگامی که یک ماژول SFP به یک سوئیچ گیگابیتی با پورت های نوری وصل می شود، باید از کابل های فیبر نوری برای پشتیبانی از اتصالات استفاده شود. بنابراین، ماژول‌های RJ45 SFP عموماً برای اتصالات بالا برد کوتاه برای اتصال یک سوئیچ توزیع تمام SFP به یک کلید لبه تمام مسی استفاده می‌شوند. در حالی که ماژول های فیبر SFP بیشتر برای اتصال فیبر با سرعت بالا در فواصل طولانی تر استفاده می شوند.

انواع رایج پورت SFP

سه نوع رایج از پورت های SFP در سوئیچ های گیگابیتی وجود دارد که عبارتند از پورت های SFP Uplink، پورت های SFP PoE و پورت های Combo. بیایید جزئیات هر نوع را بررسی کنیم.

پورت های ترکیبی SFP (SFP Combo Ports)

پورت ترکیبی یک رابط واحد با دو قسمت جلویی (پورت RJ45 یا پورت SFP) است که از اتصالات مسی و نوری SFP پشتیبانی می کند. به عبارت دیگر، پورت ترکیبی یک پورت ترکیبی است که می تواند از دو پورت فیزیکی متفاوت پشتیبانی کند. می توانید از پورت RJ45 یا پورت SFP استفاده کنید.

با این حال، این دو پورت SFP مختلف را نمی توان همزمان استفاده کرد. هر پورت ترکیبی SFP یک رابط واحد است که انتخابی از دو اتصال را ارائه می دهد. یکی اتصال RJ-45 برای کابل اترنت مسی و دیگری اتصال SFP برای کابل فیبر نوری است. به عنوان مثال، هنگامی که یک پورت SFP ترکیبی در یک سوئیچ گیگابیتی استفاده می شود، پورت مسی مربوطه نمی تواند استفاده شود و بالعکس.

پورت های آپلینک SFP

پورت uplink درگاهی برای تجمیع به لینک های بالاتر است که برای اتصال سوئیچ داخلی با یک کابل مستقیم (straight-through) به جای کابل متقاطع (straight-through) طراحی شده است. بنابراین، یک پورت SFP uplink می تواند به پورت معمولی دستگاه دیگری متصل شود.

در توپولوژی شبکه سه لایه سنتی، لایه دسترسی، لایه توزیع و لایه هسته از پایین به بالا وجود دارد. این بدان معناست که سوئیچ های دسترسی، توزیع و هسته وجود دارد. معمولاً از یک پورت downlink SFP برای اتصال به دستگاه های نهایی مانند لپ تاپ و رایانه شخصی استفاده می شود.

بنابراین، یک پورت SFP uplink برای اتصال به یک لایه بالاتر در توپولوژی شبکه استفاده می شود. این همچنین به معنای اتصال به یک سوئیچ با سرعت بالاتر مانند 10G SFP+، 25G SFP28، 40G QSFP+ و 100G QSFP28 است.

پورت های PoE SFP

PoE مخفف Power over Ethernet به انتقال همزمان توان و داده از طریق کابل های اترنت اشاره دارد. به بیان ساده، یک پورت SFP PoE همچنین یک پورت RJ45 با عملکرد PoE است تا سوئیچ‌های PoE را قادر می‌سازد تا داده‌ها را تحویل داده و برق را به دستگاه‌های برق (PDs) به طور همزمان از طریق یک کابل مسی ارائه دهند.

در این مورد، یک پورت SFP PoE یک سوئیچ PoE را به یک دستگاه انتقال داده و همچنین تجهیزات منبع تغذیه (PSE) تبدیل می کند. در خانه می‌توانید از دستگاه‌های مجهز به PoE مانند تلویزیون و لپ‌تاپ استفاده کنید. در ادارات می توانید از تلفن های VoIP و ویدئویی، دوربین های IP، AP بی سیم و غیره استفاده کنید.

پورت SFP در مقابل پورت RJ45 در سوئیچ گیگابیتی (تفاوت بین پورت SFP و پورت RJ45)

علاوه بر درگاه‌های SFP، سوئیچ‌های گیگابیتی معمولاً دارای پورت‌های داخلی RJ45 هستند که امکان اتصال و اتصال کابل‌های مسی اترنت را فراهم می‌کنند. بنابراین تفاوت های دقیق بین پورت های SFP و پورت های RJ45 در سوئیچ های گیگابیتی چیست؟
انواع اتصال
این اساسی ترین تفاوت است که بسیاری از ویژگی های دیگر پورت های RJ45 در مقابل پورت های SFP را تعیین می کند، بنابراین ما آن را در همان ابتدا قرار دادیم. پورت RJ45 فقط از کابل های اترنت (Cat5e/Cat6/Cat7) برای انتقال 1 گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کند و فاصله آن به 100 متر (330 فوت) محدود شده است. بنابراین، معمولاً برای اتصال رایانه یا روتر استفاده می شود. بنابراین سوئیچ 1000BASE-T با پورت‌های RJ45 می‌تواند در مراکز داده برای سوئیچینگ سرور، شبکه‌های محلی، برای ارسال لینک از سوییچ‌های دسکتاپ یا مستقیماً به دسکتاپ برای برنامه‌های باند پهن استفاده شود.

از نظر سوئیچ های SFP، پورت های SFP همه کاره تر هستند و ماژول های SFP فیبر را با کابل های فیبر نوری (هر دو حالت تک حالته و چند حالته) و همچنین ماژول های SFP مسی با کابل های Cat5e، Cat6، Cat7، Cat8 را می پذیرند. این بدان معناست که پورت های SFP از انواع بیشتری از کابل های ارتباطی و دسترسی طولانی تر به لینک ها پشتیبانی می کنند.

پورتهای SFP تا چه فاصله دیتا را انتقال می دهند ؟

حداکثر فاصله انتقال به دلیل اتصالات RJ45 و SFP به ترتیب استفاده می شود. پورت های RJ45 حداکثر فاصله 100 متری را پشتیبانی می کنند که برای یک شبکه خانگی یا اداری کوچک بیش از حد کافی است.

پورت های SFP فواصل بیشتری را امکان پذیر می کنند. کابل های MMF متصل به پورت SFP می توانند تا 550-600 متر و کابل های SMF تا 150 کیلومتر برسند. در صورت اتصال با کابل Cat5، پورت SFP از محدودیت 100 متری پیروی می کند.

برای لینک های کوتاه در یک سوئیچ گیگابیتی، هیچ تفاوتی بین استفاده از پورت SFP یا پورت RJ45 برای اتصال سوئیچ های اترنت وجود ندارد. اگر قصد ندارید در آینده نزدیک سرور را از طریق لینکهای نوری وصل کنید، به سوئیچ پورت SFP نیاز نخواهید داشت و می توانید با استاندارد 1000BASE-T بمانید.

نتیجه
یک پورت SFP سوئیچ های گیگابیتی را قادر می سازد تا به طیف گسترده ای از کابل های فیبر و اترنت متصل شوند تا عملکرد سوئیچینگ در سراسر شبکه گسترش یابد. همچنین، یک پورت SFP می تواند از ماژول های RJ45 SFP و ماژول های فیبر SFP پشتیبانی کند.

علاوه بر این، هر دو پورت ترکیبی و آپلینک SFP به کاربران کمک می کنند تا سوئیچ های خود را مطابق با نیازهای برنامه خود پیکربندی کنند. آنها قدرت و انعطاف پذیری را ممکن می کنند.